Ik ben er!

Na ruim twee weken ben ik in Javea. Helaas het laatste stuk met de auto, want voor de derde keer een spaak geknapt. Mijn achterwiel is nu definitief overleden. De Spaanse Pyreneeën weg was de definitieve doodsteek. Weer gebeurde het vlak bij een Decathlon. Alleen was ie deze keer dicht. Dus door Frank met de auto opgehaald uit Valencia. Geen glorieuze intocht in Javea maar met een  kapotte fiets op de achterbank. Een lichte anti-climax van een mooie tocht. Twee weken die voorbij zijn gevlogen en waar ik erg van heb genoten. Nog vier dagen totale ontspanning hier in Javea als kroon op het 'werk'.

Dank voor de vele leuke reacties en de morele steun!

Dag 16: In Spanje!!

Ik stap net in Portbou in Spanje op de trein. Eerst vanaf Perpignan naar Cerberes of Cerveras (het zijn hier eigenlijk halve Spanjolen of hele Catalanen) en toen over een kleine maar steile Pyreneeën col Spanje in. Ook hier is het verschil merkbaar. Prettiger, sympatieke uitstraling en een werkelijk ongehoord slecht wegdek.

De trein is dan wel weer goed. Ruim 2 uur volgens naar Barcelona en dan op naar Valencia!!

Dag 15: En daar is.... de Middellandse zee!

Weer een interessante dag! Ik ben van St. Guilhaume, waar ik zat, naar Beziers gefietst om daar de Talgo (internationale trein) naar Valencia te nemen. Eerst kon dat niet met een fiets, toen wel met een gedemonteerde fiets en daarna niet meer omdat de Talgo vol zat.

Dat betekent een reis in delen: ben vanavond met de trein naar Perpignan gereist, ik reis morgen vanaf daar met een andere trein naar de Frans-Spaanse grens. Daar moet je het bij de helft van de treinen zelf maar uitzoeken hoe je aan de Spaanse kant van de grens komt (heb gelukkig een fiets!) om vanaf de Spaanse kant, Portbou, een trein naar Barcelona te nemen. Vanaf daar werd het even lastig omdat je op lange afstandstreinen geen fietsen mee mag nemen. Gelukkig vond Anouk een one-way huurauto van Barcelona naar Valencia voor niet veel meer dan een treinticket. Blij dat er in ieder geval iets geregeld is, voelt toch arelaxed als het ff niet lukt.

Onvoorstelbaar dat beide landen in EU liggen met vrij vervoer van mensen (ik) en goederen (mijn fiets). Nou ja, weer iets anders om de dag mee door te komen i.p.v. fietsen alleen.

Vandaag 90 km gefietst. Opeens veranderde het landschap en daar was het opeens Zuid-Frankrijk! Mediterraan landschap en levendige dorpen. Met name dat leven maakt groot verschil.

Een mooi moment was om na 2 weken bij de Middellandse Zee aan te komen. Toch een soort van mijlpaal. Daarna langs Canal du Midi (kanaal van Middellandse Zee naar Atlantische Oceaan) naar Beziers. Mooi stukje had Paul mijn reisleider weer uitgezocht. Lekker gefietst (op de één-na-laatste fietsdag) al met al.

Morgen hopelijk op tijd in Valencia om nog in de stad rond te hangen en dan zondag de afsluitende tijdrit van Valencia naar Javea. Ruim 100 km. Maar eerst de transportdag (is in de Tour toch beter geregeld).

Dag 14: Een mooie tocht vandaag, maar toch niet echt mijn dag

Vandaag was een heftige dag. Toen ik opstond regende het, hoort erbij op dit soort trips maar werkt natuurlijk niet mee aan de gemoedsrust. Daarna van start. Mijn gids (soms vervloek ik die knakker en soms vind ik hem super, vandaag het eerste) had een horizontale lijn in de gids getekend (dus geen bergen). Maar vanaf de eerste kilometer fietste ik door een soort ontploft Limburg: de heuvels 2x hoger, de dalen 2x dieper. Als ik na ruim 30 km voor de eerste keer stop, weet ik dat de geplande bestemming Pezenas, er vandaag niet in zit. Naast die heuvels heb ook nog eens pap in de benen. Niet mijn dag dit.

Na het nodige geploeter en in een rustig tempo bereik ik Saint Guilhaume le Desert. Toch 110 km in de benen maar niet van harte. Het was wel weer een mooie tocht door een vallei met rotswanden en een soort van openlucht museum als bestemming. Wel geinig, leuk hotelletje met heerlijk eten en goede wijn weer voor weinig.

Wat minder is, is dat mijn zonnecel energie voorziening ermee op is gehouden. Het eerste stuk moest wel met GPS route op IPhone (iedere kilometer wel een keer afslaan, schiet niet op als je dat met kaart moet doen). Maar dan loopt de batterij ook echt snel leeg. Daarna werd de route makkelijker maar was ik ook echt volledig overgeleverd aan de analoge kaart: mijn reisgids dus. Even wennen alles van papier (ik vroeg het me al eerder af, maar hoe deden ze dit soort dingen 'vroeger'?), maar het ging goed!

Op de rit van Valencia naar Javea moet ik zuiniger zijn met energie, die staat nl. niet in mijn gids (een kaart biedt uitkomst misschien, maar dat is zo passé).

Anyway, eerst maar eens in Valencia aankomen. Is nog lang niet makkelijk. Vliegen is niet te doen qua prijs en trein kan, maar onduidelijk of je fiets kan meenemen.

Nou ja, het zal vast lukken. En anders is het nog maar 800 km naar Javea. Dan ben ik er over 7 dagen dus net op tijd voor de terugvlucht volgende week donderdag :).

Voordat ik morgenochtend vertrek moet ik wel een plan hebben waar naartoe dus ga snel het WiFi hier verder gebruiken.

Dag 13: Alles in het teken van de Col de Mezilhac

Voordat ik over vandaag vertel: het eten van gisteren was best lekker. Zeker als je bedenkt dat het 4 gangen voor 12 euro was, met als klap op de vuurpijl een halve fles wijn voor één (1) euro. En nog best lekker ook. Grote contrasten, in Lyon betaal je 4 euro voor een colaatje, terwijl je daar in Le Cheylard 2 flessen wijn voor leeg kan drinken!

Vandaag begon vroeg: zat om 8 uur op de fiets. Alles in het teken van de Col de Mezilhac. In de Tour de France zou je dr denk ik 4 punten voor de bolletjes trui voor krijgen, maar voor Bart Heinink met bagage en Bart Heinink om naar boven te fietsen was het een col van de buitencategorie. Uiteindelijk viel het nog mee. Bij 6% stijging houd ik het niet lang vol met die bagage, maar daaronder gaat het wel. Gelukkig waren er maar een paar stukjes van 6%.

Eenmaal bovenaan toch ruim 600 meter in hoogte geklommen (bordje op de foto is ff vergeten dat ik al 11 km licht had geklommen voordat de col begint). Nou ja, ik wil het niet mooier maken dan het is, maar moet het toch even gezegd hebben.

Na lange afdaling genoten van de lunch op terras zoals ik me die iedere dag had voorgesteld. Heerlijk in de zon en een goede Franse lunch voor weinig: top!

Daarna doorgefietst (twee keer klein stukje verkeerd) om na bijna 125 km in Saint Ambroix aan te komen. Dat ligt in de Cevennen, zeg maar niet ver boven de Middenlandse Zee.

Morgen weer door. Geen grote cols al gaat het wel de hele tijd heuvel op, heuvel af. Ook best vermoeiend.

De laatste dagen alweer, het gaat snel. Morgen door in richting van Pezenas, 20 km boven de kust bij Vias en Agde. Plan is weer 150 km en het zal in praktijk wel weer iets van 120-130 km worden.

De laatste loodjes!

Dag 12: Klimmen in de Ardèche

Vandaag was het klimmen geblazen. De drie resterende serieuze cols zaten vandaag in de etappe. Best pittig, zo pittig dat ik de derde heb uitgesteld tot morgen. Ik had er natuurlijk van te voren niet echt over nagedacht maar als echte Nederlander van het vlakke land bij wie het waaierrijden door de polder in de genen zit (nou ja, klimmen in ieder geval niet) schiet het natuurlijk niet op om al die drie cols in een etappe te plannen. Toch bijna 120 km gefietst. Mooi dagje, niet zo warm als het was, lekker fietsweer, m.u.v. harde wind, soms mee soms tegen.

Ik zit nu midden in Ardèche. Weer een heel ander gebied. Veel fietsers, kanoërs en andere sportievelingen. De hotels zitten hier dan ook best vol, regio Parijs heeft nu vakantie nl.  Zit weer een aftands hotel, maar blij zat dat ik wat heb.

Voor komende dagen wat beter plannen. Ik ga liever volledig op de bonnefooi maar ja, het schiet met de fiets ook niet op als je om half 5 terwijl je bekaf bent nog 30 km moet fietsen.

Bekaf ben ik overigens niet. Rijd voor zover dat kan ook wel op reserve om te voorkomen dat ik volgende dag niets meer kan of voor de hotels toch vol zitten en je verder moet. En natuurlijk helpen die gedwongen rustdagen ook mee.

En er moet natuurlijk iets overblijven  voor de laatste dagen want het einde komt in zicht. Javea ga ik op de fiets niet meer halen, maar dat was al wel duidelijk denk ik. Plan is om tot onder Barcelona te fietsen en daar zaterdag einde van de middag trein naar Valencia te pakken en vanaf daar zondag laatste stuk naar Javea te fietsen (of had ik dat al geschreven?).

Jammer dat het zo snel gaat en allemaal wat krap gepland was. Had het liefst het hele stuk gefietst. Heb nu iets meer dan 1000 km gefietst (de statistieken volgen op t einde) en zal zoals het er nu uitziet, uitkomen op ongeveer 1600 km. Nog bijna 500 km naar Spanje en 100 km de laatste dag.

Ga maar eens kijken hoe die barman/receptionist/kok zonder tanden het in de keuken doet. Zo te zien halen ze dit jaar de Michelingids niet ... maar ik geef de man een eerlijke kans!

Dag 11: Aankomst in Condrieu

Toen ik vanochtend vroeg net na openingstijd de Decathlon binnen ging, bleek helaas al snel dat ze me niet konden helpen. Ze raadden me aan om naar een goede speciaalzaak te gaan. Helaas waren die of op maandag gesloten of pas om 14 uur open. Wachten dus. En dus maar naar de Rhône gelopen goed terras uitgezocht en mijn tijd doorgebracht. Wat gedronken, geluncht (pasta natuurlijk!) en weer veel verder gekomen met mijn pool spelletje op de iPhone. Het weer was weer super, dus wel prima, alhoewel ik veel liever op de fiets had gezeten. Gelukkig ging het snel bij die fietsenzaak: wiel weer gemaakt, nieuwe remblokjes (die waren aardig versleten) en nieuwe cassette achter (grotere tandwielen dus lichter verzet in de bergen die liggen te wachten), nieuwe buitenband, twee nieuwe binnenbanden. Weer helemaal klaar: Spain here we come!!

Vanmiddag nog ongeveer 55 km gereden en zit in Condrieu ten zuiden van Lyon aan de Rhône (dus van de Cote de Rhône idd, wordt je hiermee doodgegooid). Zonde als je het bij een of soms twee glaasjes per dag moet laten. Ik heb vandaag lang moeten zoeken naar een hotel en in een enigszins dramatische tent gestrand. Kraan 15 min laten lopen tot het water niet meer bruin was, een interieur waar bij je moet denken of het in de jaren 50, 60 of 70 ooit hot is geweest. Ik gok 60-er jaren. Nou beleeft bijna alles weer een retro-tijd, maar dit zeker niet! (zie foto die Anouk er hopelijk bij weet te vinden).

Fietsen ging redelijk vandaag. Beetje gedoe om Lyon uit te komen. En om daarna goede route langs de Rhône te vinden: veel industrie en spoorlijnen langs de rivier aan de ene en l'autoroute du Soleil aan de andere kant. Toch wel lekker om een kant en klare route te kunnen volgen.

Best wat heftige klimmetjes maar uiteindelijk op een mooi fietspad terechtgekomen langs de oevers van de rivier met weer een windje in de rug. Dan gaat het lekker. Vandaag vroeg naar bed, het feest is hier ook zo afgelopen denk ik :) en om 8 uur van start voor de Koninginnerit (moeten tot zondag allemaal Koninginneritten worden wil ik nog een beetje op tijd komen in Javea). Morgen 150 km naar Aubenas met best wat heftige klimmetjes, ben benieuwd!

Dag 10: Weer pech!!

Nou mooi is dat. Draai ik net de wijnvelden ten zuidwesten van Beaune in, hoor ik opeens datzelfde geluid als afgelopen dinsdag. Weer een kapotte spaak. Het wiel heeft wel erg veel te verduren over al die paden, voor mij alleen nog D-wegen! In de hoop dat daar iets open was trein naar Lyon gepakt, in Beaune was alles dicht.

Erg jammer, de benen voelden ook na gisteren goed aan. Het is niet anders. Helaas ook hier alles dicht. Daarnaast zit ik in het grootste kut hotel van Lyon. Een Formule 1 waar ze het dubbele voor vragen. Normaal zit booking.com wel goed, maar dit is echt beroerd. En dat krijgt een 7,5 als waardering!

Gelukkig nog mooi weer en het hotel ligt naast Decathlon, morgen dus hopelijk weer snel op de fiets.

Nu even centrum in, schijnt wel leuk te zijn. Ben benieuwd!

Dag 9: Zomer in Beaune

Ik zit op een terras in Beaune na te genieten van twee mooie dagen op de fiets. Gisteren een prachtige route langs het Canale de l'Est, licht bergaf, lichte wind tegen maar lekker doorfietsen. Totdat ... inderdaad een lekke achterband. Dat bandje van de Decathlon heeft het dus een dag uitgehouden. Zat een scherp steentje in mijn buitenband. Daar had ik Michelin nou 40 euro per band voor betaald om me dit soort ellende te besparen. Fransen zeker! Alhoewel, ellende. Als jullie de foto later zien, begrijp je wat ik bedoel. Gecombineerd met een broodje en een fles dorstlesser (had me die Franse lunches wel anders voorgesteld maar er is hier nergens iets open waar je normaal kan eten) was het eigenlijk een welverdiende pauze.

Na Canal de l'Est volgde een pittig stuk klimmen. Heb het even uitgerekend maar je klimt toch al snel een Alpe d'Huez op een dag. En dan ook nog 85 km vlak dus bijna 100 in totaal.

Omdat dit een wat dunbezaaid stuk is als het gaat om hotels etc. besloot ik rond half 5 even te kijken bij een Chambre d'Hotes. En die zag er zo goed uit dat ik de gok op een paar dorpen verder niet meer gewaagd heb. Mocht je ooit stranden in Rupt-sur-Saône: ga naar Les Dorlotines (niet dat er iets anders is). Echt super, met keuken maar zonder de winkel in wijde omtrek dus gelukkig dat de eigenaresse een heerlijk maal op tafel zette. Met regionaal aperitief (Chardonnay met crème de cassis en een regionaal kaasplankje na).

Om half 11 lag ik voldaan in mijn bed. Vandaag net na 9 uur vertrokken. Na een kilometer of twintig over prachtige paden langs de Saône maar een dusdanig wegdek dat Henny Stamsneider er nog niet dood op gevonden zou willen worden, besloot ik te kappen met dat pad. Terwijl mijn fietsgids het heeft over de prachtige paden langs de meanderende rivier, zoefde ik met 35 km in t uur die meanders recht voorbij over de D39. Heerlijk! Er zijn grenzen aan genieten van de natuur. Ik had een stevig windje in de rug dus besloot na 85 km door te fietsen naar Beaune, nog 65 km. M.u.v. van de laatste 10 km ging dat heerlijk en weer een mooie route.

Eigenlijk heb ik alleen last van mijn handen, dat gedreun op dat stuur de hele dag is best heftig. Maar als dat het enige is....

Het is hier nog steeds zomer. Ik was blij als ik een stukje schaduw had en zit nu op een terras in Beaune te eten. Leuke en gezellige stad. Heerlijk dus dat zomerse weer!

Wat ik morgen doe weet ik nog niet. Nou ja, fietsen natuurlijk, maar mijn fiets heeft wel wat onderhoud nodig en de voorraad binnenbanden begint op te raken. Ik hoop dat hier op zondag iets open is, en dan weer verder door naar het zuiden!

Dag 7: Al een week onderweg

Al 7 dagen onderweg en het verveelt nog niet. Alles is de eerste keer, kan me voorstellen dat als je naar Istanbul fiets je dr halverwege wel schoon genoeg van hebt. Maar daar heb ik (nog) geen last van.

Gisteravond heerlijk naar de supermarkt en thuis (hotelkamer had klein keukentje) gegeten en voetbal gekeken. Heerlijk! Vanochtend rond 9 uur vertrokken, even door Nancy getoerd en toen op pad. Verdwaald maar dat bleek later een gelukje.

Ik fietste in de buitenwijken van Nancy en was net twee fietsenzaken (Dietse zaken volgens de iPhone: een veel gebruikt woord) tegengekomen toen ik lek reed. Hhmm dat was jammer, twee kilometer terug en had het niet zelf hoeven doen.

Maar meteen zag ik het voor me. Een Decathlon!! Sneller dan ik het zelf had gekund en voor 9 euro lag en er binnen 20 minuten nieuwe binnenband in. Super!! Zo wil ik iedere dag wel lek rijden :)

Het duurde even voor ik echt op gang kwam maar ook vandaag was mooi. Eerst weer langs de Moezel en daarna de Vogezen in op weg naar het dal van de Saône.

Ik volg nu grotendeels de route uit een boek van Eindhoven naar Barcelona. Grotendeels, want de schrijver is meer van de mooie en niet van de praktische wegen. Zo'n jaagpad langs de Moezel is super, maar niet met je racebandjes (iphone: race Andhra) over kiezels en door kuilen. De D-wegen zijn hier erg goed te fietsen. Je ziet zelden of nooit een auto en de wegen zijn redelijk tot goed.

Het was wel heel warm vandaag, zo warm dat je voor een stop in de schaduw moest staan en dat ik met factor 20 op verbrand ben. En dat je bij iedere gelegenheid water moet halen.

Want alhoewel meer bewoond dan de andere route, wat een verlaten dorpen en stadjes kom je hier tegen. Je hoeft er niet op te rekenen dat je even koffie kan drinken of kan lunchen op een terras. Als je als Fransman door Haaksbergen loopt krijg je toch meer waar voor je geld.

Na het eten net even door het stadje waar ik slaap (Dompaire) gelopen maar dat doe je echt niet voor je lol.

Wel een super hotel:  mooie kamer voor weinig en omdat het belangrijk schijnt te zijn om calorieën te 'stapelen' heb ik maar het menu Gourmand genomen. Heerlijk! Koken kunnen ze hier wel!

Weet niet precies hoe ver ik heb gefietst vandaag, batterij van de fietscomputer hield ermee op. Zal ongeveer 100 km geweest zijn. Had iets meer gewild maar met harde wind tegen en lange klim ben ik niet ontevreden.

Zometeen vroeg slapen en dan morgen vroeg vertrekken voor de eerste dag van de tweede week. Gaat snel de tijd.

Nog heel even voetbal kijken (helaas PSV geen Twente) en dan bedje in.

Top dag!!

Vandaag was super. Mijn fiets kon worden gemaakt voor maar 20 euro, draait weer als een vliegwiel, in afwachting daarvan in de zon op het terras in Metz gezeten en om 4 uur richting Nancy vertrokken. Een prachtige tocht langs de Moesel van toch nog 60 kilometer. 

Mooi landschap, geen heftige lange klimmetjes en ook een groot verschil: mensen! Het is hier een wereld van verschil met de kortere westelijke route die ik wilde fietsen. Dat was echt verlaten, leegloop van het platteland. Geen vrolijke omgeving. Blij toe eigenlijk dat ik pech kreeg: dit is echt veel leuker! Nu is het niet alleen de omgeving, ook het weer doet wonderen. Vanavond kon je gewoon t-shirt en korte broek aan, het is zomer hier!

Je waant je een beetje als langs de Amstel maar dan mooier en zeker veel gezelliger! Echt super. Het lijkt wel 'Weg van de snelweg' of 'Ontdek je plekje' :)... maar serieus het is echt mooi hier.

Morgen ga ik dan hoop ik echt kilometers maken. Die achterstand moet worden goedgemaakt!! 

Dag 6: Het moet wel leuk blijven

Een aantal mensen vond het op zijn zachtst gezegd een vreemd plan om met de fiets naar Spanje te gaan. Nou is het ook best een stukje en vandaag schiet het nog niet echt op. Mijn fiets is om 3 uur klaar (als deze Fransozen tenminste wel hun planning waarmaken) dus echt veel verder kom ik vandaag niet.

Maar wat maakt het ook uit. Ik ben lekker (onder)weg en geniet van de zon (ruim 20 graden hier!) op een mooi plein in Metz (McDonalds bedankt voor de WiFi!). Ga ik het nu nog halen om zondag over een week aan te komen? Ik weet het niet. En ik zie het wel. Als het niet lukt op de fiets dan maar weer een klein stukje trein. Vandaag hopelijk nog een paar uur op de fiets en dan morgen weer een nieuwe dag. En daar gaat het deze trip ook om. Het fietsen is niet per se een doel op zich: het moet wel leuk blijven. Natuurlijk fiets ik het liefst het hele stuk vanaf hier. Maar dit kan ik toch niet veranderen, dus kan ik er maar beter van genieten.

Ik ga nu maar eens een lekkere Franse lunch nemen (ik sla alleen de wijn even over) in afwachting van mijn fietsenmaker monsieur Maychzek. Hopelijk vanavond meer vanuit een plaats ten zuiden van hier.

Dag 5: Pech!! ... of toch niet

Kilometers maken. Dat was de afsluiting van mijn blog gisteren. En dat is gelukt. Zes kilometer op de fiets, zes kilometer lopend naast de fiets en de rest per trein naar Metz. Vol goede moed ging ik vanochtend op pad naar Vaucouleurs, een etappe van ruim 130 kilometer. Alhoewel klimmen nog steeds niet mijn sterkste punt is, ging het op een gegeven moment wel erg zwaar. Dan maar een klein stukje lopen. Ook dat ging zwaar, zou dit toch een off-day worden. Toch maar even de fiets op de kop. En wat bleek: spaak geknapt, wiel krom. Gelukkig niet in the middle of nowhere (alhoewel het scheelt dat je de tijd hebt, als het op een donderdagavond bij Weesp gebeurt is het een eindje lopen). Na dus eenzelfde stuk lopen maar dan met heuvels terug in Montmedy. De lokale fietsenmaker bleek een garage te zijn die wel eens lekke band had geplakt, maar echt serieuze reparaties: 'malheuresement non, peut-être à Vitron en Belgique'. Dat ging ik niet doen natuurlijk. Dan maar met de trein. Ik kwam om 12 uur aan op het station, trein net 15 min weg, eerst volgende om 16 uur. Heerlijk land dat Frankrijk! Nou ja, na een lange dag en reis in Metz aangekomen. Eigenlijk wel heel leuk om te zien, erg mooie stad. Hier morgen naar de fietsenmaker en dan afhankelijk van hoe het loopt verder op de fiets of klein stukje trein om de verloren tijd weer in te halen.ik had net gisteren nog gedacht dat het zo soepel ging (te vroeg gejuicht). Na alle ontberingen op Vlaamse kasseien stroken dacht ik dat mijn fietsje alles aankon maar helaas. Het arme beestje heeft het ook wel te verduren hij moet en mij en zeker 10 kilo bagage dragen! Hoe dan ook niet getreurd, op tip van Robin Champions league in de pub kijken en morgen weer een dag! Dan misschien meer over mijn iPhone frustratie. Waarom wordt ieder woord verneukt door die automatische spelling check. Fietsenmaker wordt fietsen aker. Champions wordt VHS pion??!! Nou ja dan heb ik in ieder geval wat doen 's avonds (maakt ie avondspits van :) Tot morgen!

Dag 4: Een dag met vele gezichten

Vandaag een dag met vele gezichten. Het begon grijs, grauw en koud en eindigde blauw en warm. Het begon met spierpijn en een zere rug en eindigde met goede benen.

De erfenis van gisteren zat er nog goed in vanochtend. Even hoopte ik dat mijn fiets uit de garage was gestolen (vrij legitiem excuus om niet te hoeven fietsen) maar dat bleek niet het geval. Voor vertrek eerst het zand en vuil van mijn fiets gepoetst. Ik vergeet bijna nog dat de ochtend dramatisch had kunnen aflopen. Stond me af te drogen in bad, draai me om, hoor plons .... Zie ik mijn iPhone naar de bodem zinken. Heb het wereldrecord reactietijd verbroken en voordat ie de bodem raakte had ik hem al te pakken. Een tipsy app hoor die iPhones. Geen spatje pijn. Even een melding 'dit accessoire wordt niet ondersteund' (water bedoelt ie denk ik) maar verder niets aan t handje. Gelukkig maar. Treurig maar waar, maar hoe iemand dit zonder iPhone doet weet ik echt niet. Goed voorbereiden misschien?!

Vanaf dat moment was de stijgende lijn ingezet. Fietsen ging eigenlijk super. Twee leuke dorpjes gezien en verder prachtige landschappen. Vandaag aangekomen in Montmédy, Frankrijk. Bijna net zo verlaten en aftands als de Ardennen. Dus weliswaar heel mooi, maar echt drie keer niets te beleven. Nou ja, doe het voor de geestelijke ontspanning denk ik dan maar.

Vanavond lekker vroeg bedje in. Morgen kilometers maken!!

Dag 3: De echte Ardennen

De dag begon goed. Mooi pad langs de Maas. Michiel en Klaas die nog een stukje meefietsten naar Dinant en vanaf daar met de trein teruggingen. Super dat jullie met me meefietsen. Was een mooi begin! Wel was het al begonnen met regenen. Na het afscheid van Michiel en Klaas ging het verder bergaf/opwaarts. Alleen maar klimmen en heftig ook! Lekker met 10 kilo bagage en jezelf om mee naar boven te nemen. En geen vlak stuk te bekennen. Voor wie wel een eens van Brussel naar Luxemburg rijdt: zelfde idee als de snelweg: een weg die alleen maar rechtdoor gaat over de heuvels, steil op en neer.

De verleiding was dan ook groot toen ik een fietspad langs een riviertje tegen kwam. Dat leek erg uitnodigend, alleen ging de rivier na een tijdje niet de goede kant op. De weg terug ging over zo mogelijk nog steilere heuvels.

Na ook nog verdwaald te zijn (het is zoo ontspannend dat fietsen :)) was het tijd om een hotel te vinden. Nou is er naast steile heuvels een ander kenmerk van de Ardennen: het is een sombere, verlaten zooi in de dorpjes die je tegen komt: niets open, alles staat te koop.

Nog geen blikje cola kunnen kopen. En ook geen hotel te vinden. Eindelijk eentje gevonden en ja hoor, je raadt het al: dicht!

Wel bleek er stuk verderop een hotel te zijn. Helaas alleen de verkeerde kant op. Maar dat maakt dan ook niet meer uit. Nog ruim 5 kilometer bergop en daar was het dan: een hotel dat in de jaren 60 top of the bill was. Schrootjes aan de muur, ook in de badkamer en op de WC waar ook nog eens mooie groene vloerbedekking ligt.

Het eten was weer wel een meevaller. Ik dacht alleen te eten, maar werkelijk de hele eetzaal zat vol: de lokale bejaarden (die jongeren zitten hier allang niet meer) waren volgens mij allemaal komen eten. Heerlijk gegeten en op TV daarna nog even van FC Twente kunnen genieten.

Lig nu op bed, 90 kilometers gefietst, maar wel helemaal klaar.

Morgen weer een nieuwe dag, op naar Noord-Frankrijk.

Etappe 2: Klaas en Michiel, bedankt!

Wat heerlijk om in het begin samen met een groepje te fietsen. Niet alleen is het erg handig (Klaas, bedankt voor alle kilometers op kop in de wind!), ook is het erg leuk. Vrijdagavond laat kwamen Michiel en Klaas aan voor de etappe. De volgende ochtend zouden we rond half 10 vertrekken. Na het nodige uitstelgedrag (ik noem geen namen) vertrokken we rond 11 uur. Om na een uurtje alweer te moeten stoppen voor een lekke band. Daarna kwamen al snel de eerste klimmetjes. Die vielen erg zwaar. Zeker toen we ook nog echte kasseien stroken bergop kregen...

Het einde van de dag was echter prima. We hadden ons einddoel al bijgesteld (Namen i.p.v. Dinant) en kwamen toen bij toeval op een super relaxed fietspad over een oude spoorlijn uit. Heerlijk fietsen, al had een van ons het een beetje gehad (noem weer geen namen).

Uiteindelijk 115 kilometer gefietst. Mooie dag en prima benen de volgende dag.

Eerste etappe

Ik ben in Turnhout. Meteen verklappen: ik was laat vertrokken en had harde wind tegen. Omdat ik morgenvroeg met Michiel en een vriend van hem meefiets vanuit Turnhout, kon ik er niet na na 100 km (minimale afstand per dag) stoppen. Heb dus vanuit Utrecht de trein genomen naar Tilburg. Toch nog bijna 100 km op de fiets gezeten.

En dat is ook wel mooi voor een eerste dag. Nog inpakken vanochtend, wennen aan die tassen op de fiets, zware rugzak etc. Was al bijna mijn life line (de tocht wordt 100% digitaal gepland)kwijt toen mijn TomTom uit de houder geflikkerd was. Omdat ik stuk rechtdoor kon gaan, merkte ik dat pas na een tijdje. Uiteindelijk weer gevonden: wat eerlijke Brabanders hadden hem gevonden en zagen dat ik hem zocht. Wat een avontuur :).

Hier ff lekker in bad gaan liggen, ff uurtje getukt en straks downtown Turnhout in! Morgen op naar Dinant. Wordt lekker weer, hopelijk minder wind en vallen de Belgische heuvels mee.

Tot morgen!

1 april: de dag van vertrek (en het is echt geen grap)

Dit berichtje is geschreven door Anouk....

Vandaag was het dan zover: het plan van Bart (een plan dat hij slechts een paar weken geleden heeft bedacht), is vanochtend begonnen. Op de fiets van Amsterdam naar Spanje. Toen ik het voor de eerste keer hoorde, ging ik heel hard lachen en kon ik alleen maar roepen 'je bent gestoord'. Maar tegelijkertijd wist ik ook wel dat ik het plan niet meer uit zijn hoofd zou kunnen krijgen en het onbegonnen werk was ook maar een poging te doen. En nu ben ik aan het idee gewend en vind ik het eigenlijk wel heel stoer en dapper!

Maar goed, vanmorgen om 9.45 uur begon zijn fietsavontuur. Na een ontbijt met pasta, de laatste spulletjes inpakken in de geleende fietstassen, nog even de route via de TomTom inladen (de kortste route is ruim 1950 km, maar dat is wel over het hoogste punt van de Pyreneeën) en een dikke knuffel (met een traantje van mijn kant), stapte Bart op de fiets richting Watergraafsmeer. Op weg naar de eindbestemming van vandaag: Turnhout in België. Of hij hier is aangekomen.... ik verklap niets. Hij stuurt later vandaag zelf nog een berichtje (als het goed is)....